Hayat hızla geçiyor. Saatler, dakikalar birbirini kovalar ve biz, sürekli bir yerlere yetişmeye çalışıyoruz.
Zamanı nasıl yöneteceğimizi düşünüyoruz; iş, okul, aile, sosyal yaşam… Her birini dengelemeye, her birini en verimli şekilde kullanmaya çalışıyoruz. Ama bir noktada fark ediyorum ki, zamanı sadece yönetmek yetmiyor. Asıl mesele, anın tadını çıkarmak.
Evet, zamanın değerini bilmek çok önemli. Ama bazen, sürekli "ne yapmam gerekiyor?" diye düşünmek, hayatın en güzel anlarını kaçırmamıza neden olabiliyor. İşte tam burada, “şu an” dediğimiz şey devreye giriyor. Anı yaşamak… Kulağa belki basit gelebilir, ama gerçekten her gün yaptıklarımızı sadece bir "yapılacaklar listesi" olarak görmektense, anın içinde kaybolabilmek büyük bir lüks.
Bir sabah kahvesinin kokusunu derin derin içine çekmek, günün telaşına kapılmadan güne başlamak… Çalışırken, öğle molasında biraz dışarı çıkıp güneşin altında yürümek… Bu küçük anlar, ne kadar basit olsa da, zamanın gerçek anlamını hissedebileceğimiz anlar. Çoğu zaman, bir günün sonunda geriye dönüp baktığımızda, tüm o koşuşturmalara rağmen içimizde bir eksiklik hissediyoruz. Çünkü ya çok fazlasını düşünmüşüzdür, ya da hiçbir şeyin kıymetini anlamadan bir gün daha geçmiş oluyordur.
Oysa zaman bir akış, bir ritim. Bir işten diğerine geçerken, durup bir nefes almak, birkaç saniye bile olsa etrafına bakmak ve "şu an"ı hissetmek, aslında kaybettiğimiz zamanı geri kazanmanın en güzel yoludur. Mesela bir arkadaşınla kahve içerken, sohbetin tam ortasında telefonunun ekranına bakmak yerine, onun gözlerinin içine bakmak; işin veya yapılacak bir işin stresine odaklanmak yerine, o anın sunduğu küçük mutlulukları fark etmek. İşte o an, hayatın gerçek anlamını bulduğun anıdır.
Zamanı yönetmek, onu verimli kullanmak elbette önemlidir. Ama o kadar fazla odaklanıyoruz ki bazen, bir an durup düşünmek bile unuttuğumuz bir şey oluyor. Geleceği planlarken, şimdiki zamanın kıymetini anlamamak, bizi hep bir şeyleri bekleyen insanlara dönüştürüyor. Oysa hayat, hep "yarın"da değil, bugün, bu an içinde var. Anı yaşamak, o anda kendini kaybetmek, ama kaybolurken de aslında her şeyin farkında olmak... İşte asıl başarı burada.
Zamanla ilgili yaptığımız en büyük hata, "zamanın geçtiğini" hissetmek yerine, zamanın içinde kaybolmamız gerektiğini unutmak. Saatler geçtikçe, biz sadece koşarken kayboluyoruz. Bir gün, belki de fark etmeye bilecek kadar yavaşlayarak, o "şu an"ı tam anlamıyla hissedebileceğiz.
Zamanı yönetmek önemli, ama her anın kıymetini bilmek, her anı yaşamayı öğrenmek çok daha değerli. İşte asıl mesele bu. Bu yüzden bir gün, bir dakikalık bir boşlukta derin bir nefes alın, gözlerinizi kapatın ve etrafınızdaki sesleri dinleyin. O an, hayata gerçekten dahil olduğunuz an olacak.
